Альбом складае галерэя партрэтаў пажылых людзей, якія тым ці іншым чынам былі задзейнічаны ў праекце “Вёска, якая не павінна знікнуць”. Тут ёсць фотаздымкі былых нямецкіх вязняў – галоўнай мэтавай аўдыторыі праекта, ёсць адзін партрэт ахвяры сталінскіх рэпрэсій і шмат абліччаў звычайных пажылых людзей, што нарадзіліся да ці падчас вайны. Усе фотаздымкі зробленыя падчас праектных мерапрыемстваў і экспедыцый. Вялікае значэнне ў аздабленні выдання складаюць размешчаныя ў канцы малюнкі Марыі Радзько, што рабіліся ёю падчас канцэртаў у межах праекта. Імя Машы стаіць таксама адным з першых у спісе ўкладальнікаў альбома, паколькі мастачка з’яўляецца яго афармляльнікам і вярстальшчыкам.

Прадмова ж напісана ад імя Аляксандра і Ларысы Быцко – каардынатараў і асноўных ідэйных натхняльнікаў “Вёскі, якая не павінна знікнуць”. Яны рухалі праект наперад, трацілі выходныя на арганізацыю этнаканцэртаў і мелі вялікую прыемнасць ад зносін з пажылымі людзьмі. І як паказала прэзентацыя альбома ў Малых Сяхновічах, пажылыя людзі добра памятаюць пра ўвагу, якую ім аднойчы надзялілі.

cms-image-000017902.jpg

Перадкалядны час – самая пара збіраць людзей на сумесныя імпрэзы. Зімовым днём працы па гаспадарцы асабліва няма, таму ў раённы музей у Малыя Сяхновічы ў вялікім складзе прыйшлі ды прыехалі не толькі мясцовыя жабінкоўцы, але і бабулі-дзядулі (пераважна бабулі, канешне) з вёсак Ужова ды Грушка Маларыцкага раёна. Мясцовыя не пайшлі глядзець арганізаваную ў музеі экскурсію – адразу заселі за стол з вышытым абрусам пераказваць апошнія навіны. “Хоть поговорымо”, — выказала агульную думку адна з бабуль.

Маларыцкі ж люд ахвотна пайшоў слухаць рускамоўнага экскурсавода пра ранейшы побыт сялянства і ваенныя подзвігі Тадэуша Касцюшкі. Асабліва цікава было назіраць за бабулямі ў этнаграфічнай зале, калі яны перапынялі экскурсавода прыкладна так: “О, такеі лапті і я вмію плесты. Ну може, трохі не так, але вмію. Шэ ны забулася”.

cms-image-000017903.jpg

Сам альбом мэтавая, так бы мовіць, аўдыторыя праекта, сустрэла значна цяплей, чым ідэалагічны вытрыманы канцэрт, які папярэднічаў прэзентацыі. Яшчэ не трымаўшы альбом у руках, але пазнаючы свае твары на старонках асобніка, які трымала падчас сваёй прамовы Ларыса Быцко, бабулі з дзядулямі задаволена смяяліся – дзіва што, сталі ж зоркамі! У канцы імпрэзы кожны з іх атрымаў свой экзэмпляр. Лагічна, што раз’язджаліся ўсе шчаслівыя і горача ўдзячныя сям’і Быцко.

cms-image-000017904.jpg

У пачатку наступнага года мае быць яшчэ адна прэзентацыя альбома “Твары вёсак, якія знікаюць”. Адбудзецца яна ў роднай вёсцы Ларысы Быцко – Агдэмеры – і збярэ пад дахам былой пачатковай школы ўдзельнікаў праекта з Драгічыншчыны і Іванаўшчыны. Не запланавана прадстаўленне альбома толькі ў Кобрынскім і Камянецкім раёнах, дзе таксама праходзіў праект, але каардынатары абяцаюць, што ў любым выпадку абсалютна ўсе пажылыя людзі, чые твары трапілі ў выданне, атрымаюць свой асобнік.

cms-image-000017905.jpg

Вось такім чынам завяршаецца праект “Вёска, якая не павінна знікнуць”, што на працягу чатырох год рэалізоўваўся беларускімі энтузіястамі (афіцыйны рэалізатар – грамадскае аб’яднанне аматараў мастацтваў “Тур”) на нямецкія грошы з фонду “Памяць. Адказнасць. Будучыня”. Пасярэднікам між імі была міжнародная грамадская арганізацыя “Узаемапаразуменне”.

Сапраўды добры і цёплы быў праект.