Міма гэтай даты не маглі прайсці найперш яго калегі і колішнія студэнты. Філалагічны факультэт БрДУ імя Пушкіна, дзе Уладзімір Калеснік быў першым прафесарам, наладзіў адмысловую юбілейную праграму. Яна ўключала не толькі традыцыйную для філфака творчую вечарыну – выкладчыкі, пісьменнікі і студэнты накіраваліся найперш да магілы Калесніка. Многім было тут што сказаць. Хтосьці ўспамінаў і ўзважваў тую ролю, што адыграў Уладзімір Андрэевіч у яго жыцці, іншы тлумачыў студэнтам, што значыў Калеснік для філфака.

cms-image-000004850.jpg

Ля дома славутага крытыка на вуліцы Чкалава, дзе вісіць адпаведная мемарыяльная дошка, універсітэцкую дэлегацыю чакала Зося Калеснік. Зося Міхайлаўна таксама доўгі час выкладала на філфаку; пакуль дазваляла здароўе, узначальвала навукова-асветны цэнтр імя мужа. Яе замяніла энергічная Святлана Варонік, для якой ушанаванне памяці Уладзіміра Калесніка таксама справа з пачэсных.

Экскурсію па калеснікаўскіх мясцінах завяршыла паездка да вуліцы, названай у гонар прафесара. Па іроніі лёсу, гэтая вуліца знаходзіцца далёка ад сапраўды калеснікаўскіх мясцін. Аднак яе з’яўленне хоць бы на Вульцы – таксама вялікая перамога для беларусістаў.

cms-image-000004851.jpg

Уладзімір Калеснік раздзяліў цяжкі, але надзвычай цікавы лёс пачынальнікаў-энтузіястаў. Яму належала даследаваць літаратуру Заходняй Беларусі ў той час, калі яна лічылася нядобранадзейнай і, як следства, малаперспектыўнай. Не менш важным быў яго ўнёсак у распальванні, як прынята казаць на філфаку, берасцейскага літаратурнага вогнішча. Сучаснікі Калесніка памятаюць яго як настаўніка і чалавека, наступныя ж пакаленні філфакаўцаў ведаюць Уладзіміра Андрэевіча менавіта як пачынальніка. І гэта шмат значыць, бо Калесніка няма без малога два дзесяцігоддзі, а дух яго працягвае жыць і гаспадарыць на трэцім паверсе старога корпуса БрДУ імя А.С. Пушкіна.

 Іна ХОМІЧ  (фота аўтара)